0453:1 La pastora probada por su hermano (6+6 pareados) (ficha nº: 1226)
Versión de Villar de Acero (ay. Villafranca del Bierzo, ant. Paradaseca, p.j. Ponferrada, ant. Villafranca del Bierzo, comc. Burbia, León, España). Recitada por una mujer (unos 80a) y Antolina Mauriz Merodo (78a). Recogida por Julio Camarena, 26/07/1985 (Archivo: ASOR; Colec.: Camarena, J.; cinta: 21A-066). Publicada en TOL II 1991, pp.244-245. 060 hemist. Música registrada.
--¿Tú, Rufina hermosa, tú qué fais aí?
2 --Estou guardando l gado, ben o veis equí.
--Non che digo eso ni tanto com` eso,
4 dígoche que veñas a toma-lo fresco.
--A toma-lo fresco nin fui nin irei,
6 dirá o meu amo en qué me ocupei.
--Si dice tou amo en qué te ocupache,
8 dille que chovía que te subeirache.
--Eu verdades sí, eu mentir non sei,
10 voume pa onde o gado, que llo perderé.
--Si perde-lo gado, eu che o irein buscar.
12 --¡Oh, Jesús humano, cómo veis profano,
en mangas de seda buscarme o meu gado!
14 --Mangas e manguitos tengo de romper,
Rufina hermosa, por che dar placer.
16 --No me das placer, que aún me das pena,
i ha vir o meu amo traerme a merenda.
18 --Y aojalá viñera y aojalá chegara,
y aojalá supiera que contigo estaba.
20 --Volve pronto, humano, volve de contado.
--Pues lo ha apostado, levareiche o gado.
(Se conoce que llo apostara ó amo o gado de que non entraba, de que non ía porque ya fora e non as quixera i él apostoulle o gado ía perdeu e perdeu o amo.)
22 --Si ganache o gado, eu terei perdido
que con tus palabras ya me has convencido.
(i era o irmao que viña á buscar.)
24 --Dígoche, Rufina, dígoche quien soy,
dígoche, Rufina, que teu irmao soy.
26 --Si eres meu irmao, irmao do corazón,
de eso que che dixen pídoche perdón.
28 --De eso que dixeche ya está perdonado,
pon o pé no estribo i monta de a cabalo.
30 --Veciños do pueblo acalaime o gado,
que se vai Rufina co sou namorado.
(Que marchaba Rufina co enamorado i era o irmano que a veu buscar.)