ENTROIDO

 No martes daquel  Entroido
 disfracéime de gitana
 entrei na aira do baile
 ye co meu mozo eu bailaba

- Gitana, boa gitana
dime por Dios a verdad
bótame a boa ventura
 o que eu  teño que esperar

-Tu bon mozo sí que o eres
 ye de sincero facer
 mais teis un defeuto grande
 que eres falso no querer
teis  comprometidas duas
as duas Comprometidas
unha rubia outra morena
ambas duas ben feitiñas
Ca rubia nunca te cases
que che fara  un desgraciado
 casa millor ca morena
 ye serás afortunado
-Eu casaréime ca rubia
 inda que sea desgraciado
 ye non irei ca morena
 inda sendo afortunado
- Déixote  rapaz , xa marcho
miña familia me espera
 si queres saber quén soy
 era  a túa moza a morena

Romance de Carmiña

                                                                                     
                                                                 

                                                Iera unha moza ben feita

                                                De muy honrada familia;

                                                  Tiña un mozo que a deixou

                                                  vindo que xa  taba encinta

                                                                 

                                               ye os sous pais ó senterar

                                                que ela taba deshonrada

                                               Querían que se morrera

                                                 Ye a botan fora de casa

                                                                      

                                               chorando polos sous ollos

                                               foise a ver a sua madriña

                                               que tíñalle muto apego

                                                ye  a colle como a sua filla

                                            Pasados os sete meses

                                             ten un nino como un sol

                                                ela sola dalle o peito

                                               ye o cría con gran primor

Quince días ten o nino

inda non era cristiano

Porque naide se enterara

 do sou muy grande pecado

Carmiña escribe unha carta

Onde lle pide  o sou novio

Unha entrevista secreta

pois tarían  os dous solos

Manolo chegou a cita

Que Carmiña lle mandara

Ye  atópala  adormilada

O pé de unha  verde abraira

Manolo chégase a ella

Dandolle bicos o nino

Dicindo qué desgraciado

Vai ser o tou mal destino

-Non fales asi Manolo

non maldigas o tou fillo

¿Son esas as tuas promesas

que antes facías conmigo?

Todas as miñas promesas

Foron xuramentos falsos.

Tu manterás este  nino

Eu lávome as  maus do caso.

O sentir estas palabras

Un tiro lle disparou

 matando o traidor Manolo

que eilí sangrando quedou

Ye na aurela de aquel  charco

Unha carta de Carmiña:

Eu matei sola a Manolo

mátome eu tamén soliña.