O Home Lobo

Fai muto tempo que vivía nunha aldea de Cervantes (Lugo) un home de mal carácter e que enfadábase por cualquera cousa . Ese home tiña un fillo o que lle guataban as festas e as mozas mais que era tamén un gran amante do traballo. Mais o padre non lle gustaba que o fillo si divertira, pois pensaba que as festas e as mozas cuando mutas debilitaban pro traballo duro diario.
 Un día o mozo quería ir a unha festa cuando o padre pensaba terlo conél pra facer unha queimada no monte. Discutiron hasta que o padre enfurruñado berróulle o fllo:
-¡Pois vai a festa si queres e como vas tras as mozas queira Dios que andes tras as lobas!
Esa misma noite o mozo despertóuse mutas veces e como non podía descansar vestíuse e saíu a eira. Sentía que unha forza desconocida o chamaba o monte. Unha vez eilí e sin saber o que facía o mozo revolcóuse na herba mollada polo rocíu da noite. Cuando quixo poñerse de pé viu con medo que namais podía andar a cuatro patas e deste xeito empezou a correr polo monte , aullando como un lobo e correndo detrás das lobas. Mais tarde no pueblo empezouse a falar muto da perda do mozo e tamén de un lobo rañoso que atacara a varios cabritos e matara algúis carneiros. O padre do mozo empezou a pensar no asunto, acordouse da maldición quelle votara e preguntouse si aquel lobo non sería o sou fillo que marchara de casa. O homo fui ver unha vella que dicían que era meiga e o contarlle a cousa e a discusión que tuveran entre eles, a meiga díxolle:
-¡Ay, home! que a maldición do padre é o pior que pode haber. ¡Un home non debe nunca maldicir a sua sangre! Inda hay unha saída mais non é nada fácil pois si non o fais a modo podes facer que morra o tou mozo...E tamén pode él matarte poiscomo fiera que é perdeu todo o sentido de home
-¿Que teño que facer entonces?-Preguntou o vello.
-Trata de facerlle algo de sangre, mais non muta pois o corte quedará pra cuando volva a ser home.
O padre doulle as gracias á meiga e marchou pensativo pra sua casa. E por fin decidiuse pois prefería morir que ver o sou fillo perdido desa manera Colleu a noite unha navalla afilada e saíu en busca do home-lobo Era mediada a noite cuando o home sentiu un lixeiro tremble de follas como si houbera algún correndo cerca. Entonces escoitou un pequeño balido . Despois sentiu o romperse os osos dunha ovella e viulo. Era un gran lobo comendo a desgraciada ovella. Inda era unha sorte que o lobo non tuvera cara pra él e sin que aquél o vira agarrou a navalla de monta e foise acercando a modín como si tuvera medio de cortarlle a carne máis da conta . Acertou a rozarlle ca arma o lombo do lobo que volveuse cara a él enseñando os dentes . O home tirouse o lobo abrazandolle o pescozo e gritándolle:
-¡Meu fillo, meu fillo!
 E perdonoulle e volveron pra casa xuntos. Logo de alguis años o mozo casouse e tuveron dous fillos que no vrau divirtíanse anadando no ríu Navia e facéndolle coscas no lombo onde o corte a padre.